กล้วยน้ำว้า
กล้วยน้ำว้า เป็นพืชที่ขึ้นทั่วไปในเขตร้อน ขยายพันธุ์โดยแตกหน่อ
คนไทยสมัยก่อนปลูกเป็นไม้ประจำบ้านเพื่อใช้ประโยชน์สารพัด เช่น
ใช้ผลสุกเป็นอาหารเลี้ยงทารก และรับประทานเป็นผลไม้ประจำวัน หรือทำขนมต่างๆ และยังใช้ประโยชน์อื่นๆ
หลายอย่างจากลำต้นและใบ
ส่วนที่ใช้ ผลดิบ
ผลสุก หัวปลี ยาง ใบ และราก
คุณค่าทางโภชนการ
คาร์โบไฮเดรท โปรตีน ไขมัน กากไฟเบอร์ กรดอะมิโน วิตามินเอ บี และซี แคลเซียม
เหล็ก โปรแตสเซียม ทองแดง แทนนิน
สรรพคุณและวิธีใช้
ผลดิบ
ป้องกันและรักษาแผลในกระเพาะอาหาร รักษาท้องเสียเรื้อรัง อาหารไม่ย่อย
โดยหั่นทั้งเปลือกเป็นแว่นตากแห้งแล้วบดเป็นผง ปั้นเป็นเม็ด หรือใช้ชงน้ำร้อนดื่ม
ใช้ครั้งละประมาณเท่ากับกล้วยครึ่งถึงหนึ่งผล หรือ นำผงมาใช้โรยรักษาแผลเน่าเปื่อย
แผลติดเชื้อ แผลเรื้อรัง
ผลสุก ช่วยการขับถ่าย
มีฤทธิ์ต้านแบคทีเรียและเชื้อรา แก้ท้องผูกบำรุงร่างกาย บำรุงกำลัง
รักษาแผลในกระเพาะอาหาร
เปลือกผลดิบ
ใช้สมานแผล
หัวปลี แก้โรคลำไส้
แก้โลหิตจาง ลดน้าลในเลือด แก้ร้อนใน กระหายน้ำ บำรุงนม บำรุงโลหิต
คั้นน้ำใช้บำรุงโลหิต แก้ถ่ายเป็นมูกเลือด
ยาง สมายแผลห้ามเลือด
ใบ
ต้มอาบแก้เม็ดผดผื่นคัน ปิ้งปิดแผลไฟไหม้
ราก
ต้มดื่มแก้ไข้ร้อนใน กระหายน้ำ แก้ไข้ท้องเสีย แก้บิด แก้ผื่นคัน
กาบต้น, ลำต้น ใช้ทำเชือก ทำแพ เลี้ยงหมู ฯลฯ